چند روز پیش ایران حمله کرد و بشدت متاثر و نگران شدم که الان وضع مملکت اگه جنگ شروع بشه برا ما چطور میشه؟ متنفرم ازین که یه جمعیت کثیری از مردم که خودمم جزوشونم و تنها خواسته شون زندگی و کار و تلاشه مدام باید با اختلال روبه رو بشن.
سال هاست که قشر متوسط که مهمترین قشر جامعه اس داره تو ایران تحلیل میره و عملن دیگه داره منقرض میشه. برای پیشرفت یه کشور این قشر متوسطه که مهمه چون جزو بخش تحصیل کرده، دغدغه مند و قانون مدار مملکته و اگه روزی کشوری دچار اختلال بشه این قشره که اول واکنش نشون میده.
اما امروز یه خبر خوش بعد مدت ها دلچسب بود، دوستم پذیرش اولیه اپلایشو گرفت و چقدر دیدن خوشحالیش مسرت بخش بود. تو یه قسمت از HIMYM لیلی و مارشال میان میگن ما بچه دار شدیم و دوستاشون بعد اینکه خوشحال میشن تو دلشون بخودشون میگن تو داری با زندگیت چه کار مفیدی انجام میدی آخه! و شروع میکنن به انجام کارای مفید.
امروز شاید منم متاثر از همین دوستمون واقع شدم و از ظهر چندتا دانشگاه چک کردم و خیال پردازی کردم.. :) دیدن موفقیت دوستای آدم این حسنم داره که ما روهم به فکر میندازه.